Hayat ne kadar hızlı akıyor.....Bir yıl daha bitiyor muhabbeti... Bu yıl hem dolu dolu çok yoğun hemde bir o kadar yavaş geçti benim için..2008 yılına bismillah dedik Hamile olduğumu öğrendim..Bir hafta sonra dedemi kaybettim.. Sonra kalp atışını duyalım.ikili testi cinsiyeti derken yılı yarıladık..Yaz tatili sıcaklar derken doğum stresi başladı..Eylül ortası BORA hayatımıza girdi.Ve hoopp merkeze yerleşti.. Şimdi nerdeyse her cümlemiz Bora ile ilgili..
Ama Allaha şükür oğlum annesine hiç sorun çıkarmadı..Ne hamileliğimde ne de şimdilerde.. Akşam 10 da yatağına yatırıyorum.buçukda uyumuş oluyor.. 12 ye kadar kalan zamanda bana ait..Ohh dediğim biraz evle ve kendimle ilgilendiğim dinlenme zamanı..
Bora ile evdeyiz..Gündüz uyuma zamanları çok az..Uyanık olduğu tüm vakitte de onunla ilgilenmemi istiyor küçük beyfendü... Oda da yanlız kalmak istemiyor..Hep ona doğru bakayım sürekli konuşayım ve onu güldüreyim istiyor...
Onun bir gülüşü benim için dünyalara değer... Ne garip ne kadar muhteşem bir duyguymuş "ANNELİK"... Dünyaya kafa tutabilirsin çocuğun için..Onun bir gülüşü için yapamayacağım bişi yok...
Sen hep gül aneciğim bir tanemm oğluşum!!!!!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder