Cumartesi, Ocak 19, 2008

Dedeciğimi Kaybettim..... :(


Birkaç günlük aradan sonra evime döndüm..
Bu sefer ki evden ayrılışımız acı bir haber sebebiyle oldu..

Çarşamba gecesi ( 16/01/2008) saat 00:00 da ev telefonu ve cep telefonumun aynı anda çalışlarıyla uyandım.. Bu saatte gelen telefon pek hayır olmaz diye düşünerek gidip açtım.. Kuzenimin eşiydi arayan."ne yapıyordun? uyuyor muydun " gibi abuk sorular sordu..sonrasında da "sana bişey söyleyeceğim ama sakın panik yapma"dedi.. Bu sözden sonrası malum kötü haber...
Dedem biricik dedemi kaybetmiştik..
Daha pazartesi sabahı bizi yolcu etti..Güldük yine geleceğiz mangala dedik.. Çok severdi herkes bir arada olsun sofralar kurulsun, çaylar demlensin ,muhabbet ,sohbet olsun isterdi hep... Hiç birşeyi yoktu.Sadece pazar günü biraz sırtının ağırdığını söyledi..Doktora gidelim dedik "yok geçti zaten Ciğerlerimi üşütmüşümdür" dedi.. Bizde o yüzden pek üstelemedik.. Nerden bilirdik bunu kalp krizi öncesinde bir haber olduğunu.....

Perşembe günü kan testi sonucumu alıp hamile olduğumu öğrenmiştim..Bursa dakilere telefonda değil de onlarla beraberken söylemek istedim..Cuma akşamı bursa ya gittik..Amcamlar,Halamlar,Kuzenler,Babam,Annem ,kardeşim ,Babaannem ve dedem hepimiz dedem de seviyor diye balık alıp mangal yaptık terasta...sonrasında çay demledik..Muhabbet ,sohbet herşey onun sevdiği gibi olmuştu..Meğer son toplanışımızmış...Nerden bilebilirdik ki??? Gittiğimde babannem ve halam iyi ki cumartesi herkesi toplamışsın dediler..İçine doğmuş gibi onun sevdiği şeyler iyaptın dediler..
Haberden sonra baya bir süre kendime gelemedim...Bir yandan şaka olabilir mi diye düşünüyordum..Çünkü sapa sağlam bırakmıştım onu İstanbul a dönerken... yola sabaha karşı çıktık..Cenazesine yetiştik.. Ama hamile olduğum için son bir kez görmeme izin vermedi büyükler.. Bende o zaman benim için Güç, Kuvvet ve Güven simgesi olan dev adamı böyle hatırlayayım dedim.son gördüğüm gibi ayakta ve dimdik.....
Bugün İstanbul'a dönmeden önce mezarına ziyarete gittim.. Dua mı ettim..Artık onun için yapabileceğim sadece bu var zaten..Ağlayıp kendimi hırpalamanın ne bana ne bebeğime ne de dedeme hiçbir faydası yok.... Onun için yapabileceğim tek şey bol bol dua etmek olacak...

Mezarını başındayken aklıma bebeğim geldi.. Bebeklerin ruhu da cennetten gelir değil mi?? Dedem de eğer cennete gittiyse ki ben öyle olduğunu düşünüyorum.. Bebeğimle benden önce o tanışmıştır... Onun cennet kokusunu ilk o duymuştur belki... Bebeğim annesine gelmeden büyük dedeciğle tanışmıştır inşallahhh.... Şimdilik olumlu düşünmekten ve böyle güzel hayaller kurmaktan başka çarem yok...
Ağlayarak hem kendime hem de bebeğime eziyet etmek istemiyorum... Eminim dedem de ağlamamı istemezdi..Önce bebeğin derdi...

Seni çok seviyorum Dedemmmm
Seni çok Özleyeceğim....

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder